Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: saevio, saevis, saevii, saevitum, saevire conjugación: 4 - intransitivo - attiva (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego saevio tu saevis ille saevit nos saevīmus vos saevītis illi saeviunt | Yo me enfurezco Tu te enfureces El/Ella/Eso se enfurece Nosotros nos enfurecemos Vosotros os enfurecéis Ellos/Ellas/Esos se enfurecen |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego saeviēbam tu saeviēbas ille saeviēbat nos saeviebāmus vos saeviebātis illi saeviēbant | Yo me enfurecía Tu te enfurecías El/Ella/Eso se enfurecía Nosotros nos enfurecíamos Vosotros os enfurecíais Ellos/Ellas/Esos se enfurecían |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me enfurecí Tu te enfureciste El/Ella/Eso se enfureció Nosotros nos enfurecimos Vosotros os enfurecisteis Ellos/Ellas/Esos se enfurecieron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me he enfurecido Tu te has enfurecido El/Ella/Eso se ha enfurecido Nosotros nos hemos enfurecido Vosotros os habéis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se han enfurecido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Yo me había enfurecido Tu te habías enfurecido El/Ella/Eso se había enfurecido Nosotros nos habíamos enfurecido Vosotros os habíais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habían enfurecido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego saevii tu saeviisti ille saeviit nos saeviīmus vos saeviistis illi saeviērunt, saeviere... | Yo me hube enfurecido Tu te hubiste enfurecido El/Ella/Eso se hubo enfurecido Nosotros nos hubimos enfurecido Vosotros os hubisteis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hubieron enfurecido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego saeviĕram tu saeviĕras ille saeviĕrat nos saevierāmus vos saevierātis illi saeviĕrant | Yo me había enfurecido Tu te habías enfurecido El/Ella/Eso se había enfurecido Nosotros nos habíamos enfurecido Vosotros os habíais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habían enfurecido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego saeviam tu saevies ille saeviet nos saeviēmus vos saeviētis illi saevient | Yo me enfureceré Tu te enfureceras El/Ella/Eso se enfurecerá Nosotros nos enfureceremos Vosotros os enfurecereis Ellos/Ellas/Esos se enfurecerán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego saeviĕro tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Yo me habré enfurecido Tu te habrás enfurecido El/Ella/Eso se habrá enfurecido Nosotros nos habremos enfurecido Vosotros os habréis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habrán enfurecido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego saeviam tu saevias ille saeviat nos saeviāmus vos saeviātis illi saeviant | Yo me enfurezca Tu te enfurezcas El/Ella/Eso se enfurezca Nosotros nos enfurezcamos Vosotros os enfurecáis Ellos/Ellas/Esos se enfurezcan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Yo me enfureciera Tu te enfurecieras El/Ella/Eso se enfureciera Nosotros nos enfureciéramos Vosotros os enfurecierais Ellos/Ellas/Esos se enfurecieran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego saeviĕrim tu saeviĕris ille saeviĕrit nos saevierĭmus vos saevierĭtis illi saeviĕrint | Yo me haya enfurecido Tu te hayas enfurecido El/Ella/Eso se haya enfurecido Nosotros nos hayamos enfurecido Vosotros os hayáis enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hayan enfurecido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Yo me hubiera enfurecido Tu te hubieras enfurecido El/Ella/Eso se hubiera enfurecido Nosotros nos hubiéramos enfurecido Vosotros os hubierais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se hubieran enfurecido |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego saevirem tu saevires ille saeviret nos saevirēmus vos saevirĕtis illi saevirent | Yo me enfurecería Tu te enfurecerías El/Ella/Eso se enfurecería Nosotros nos enfureceríamos Vosotros os enfureceríais Ellos/Ellas/Esos se enfurecerían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego saeviissem tu saeviisses ille saeviisset nos saeviissēmus vos saeviissētis illi saeviissent | Yo me habría enfurecido Tu te habrías enfurecido El/Ella/Eso se habría enfurecido Nosotros nos habríamos enfurecido Vosotros os habríais enfurecido Ellos/Ellas/Esos se habrían enfurecido |
IMPERATIVO | |
Presente | |
saevi saevite Futuro saevito saevito saevitote saeviunto | enfurece enfureced ve a enfurecer vaya a enfurecer id a enfurecer vayan a enfurecer |
INFINITIVO | |
Presente | |
saevire | enfurecerse |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
saeviisse | haberse enfurecido |
INFINITIVO | |
Futuro | |
saeviturum esse, saevituram esse, saeviturum esse, saevituros esse, saevituras esse, saevitura esse... | ir a enfurecer |
GERUNDIO | |
saeviendi, saeviendo, saeviendum, saeviendo... | de enfurecer a enfurecer para enfurecer por enfurecer |
SUPINO | |
saevitum | enfurecer |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que se enfurece |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
Feminina | |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saevientem Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientes saevientium saevientibus saevientes saevientes saevientibus |
Neutro | |
Nom.saeviens Gen.saevientis Dat.saevienti Acc.saeviens Voc.saeviens Abl.saeviente, saevienti... | saevientia saevientium saevientibus saevientia saevientia saevientibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de enfurecer |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.saeviturus Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviture Abl.saevituro | saevituri saeviturorum saevituris saevituros saevituri saevituris |
Feminina | |
Nom.saevitura Gen.saeviturae Dat.saeviturae Acc.saevituram Voc.saevitura Abl.saevitura | saeviturae saeviturarum saevituris saevituras saeviturae saevituris |
Neutro | |
Nom.saeviturum Gen.saevituri Dat.saevituro Acc.saeviturum Voc.saeviturum Abl.saevituro | saevitura saeviturorum saevituris saevitura saevitura saevituris |
Conjugación de: saevitur, saeviebatur, saevitum est, - , conjugación: 4 - intransitivo - Impersonale (Ita) = incrudelire, accanirsi, infierire, inferocire, intr., (eng) = be fierce, be furious, rage, be violent,   (esp) = enfurecerse, estar furioso, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
saevitur | se enfurece |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
saeviebatur | se enfurecía |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
saevitum est | se enfureció |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
saevitum est | se ha enfurecido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
saevitum erat | se había enfurecido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
saevitum est | se hubo enfurecido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
saevitum erat | se había enfurecido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
saevietur | se enfurecerá |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
saevitum erit | se habrá enfurecido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
saeviatur | se enfurezca |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
saeviretur | se enfureciera |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
saevitum sit | se haya enfurecido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
saevitum esset | se hubiera enfurecido |
POTENTIAL | |
Presente | |
saeviretur | se enfurecería |
POTENTIAL | |
Pasado | |
saevitum esset | se habría enfurecido |